Clubavond 8 november 2022

Na de door Jan en Maarten geserveerde koffie, heet Henk ons welkom op deze avond. Dat doen we met Guus, Jan, Maarten, Henk, Arnold, André, Tom Martin en Rien. Gerard, Wim en Loes hebben zich afgemeld. Jos voelde zich belabberd en moet verstek laten gaan. Het verslag van de avond wordt nu door Rien verzorgd.
Henk heeft een brief ontvangen van de Culturele Raad, waarbij zij informatie vragen over hoe het ons vergaat in deze “dure” tijden. Besloten wordt om verder niet op die vraag in te gaan, we krijgen immers al jaren geen subsidie van de gemeente. Weliswaar heeft Luxor een energietoeslag aangekondigd, maar verder ondervinden we in dat opzicht geen grote problemen. Het ledental en de daarmee samenhangende contributie zorgt wel voor een aandachtspunt binnen het bestuur en de komende ledenvergadering.

Medium
Ondanks Loes haar afwezigheid, heeft zij wel haar laptop ter beschikking gesteld als “backup” afspeelmedium. Dat naar aanleiding van meerdere films welke vorige keer problemen gaven bij het gebruik van de mediaplayer. Die is zoals we weten nogal beperkt in het gebruik qua formaat van de films, en het USB-stickie moet NTFS geformatteerd zijn. Op het welbekende USB-kaartje kun je vinden dat M2TS, MPEG2 (MP2), MOV, M4V en MPEG4 (MP4) … met een bitrate tussen de 10-20 Mbps, wel afgespeeld kunnen worden.
Guus had zijn “Spiegelstuk” van de vorige keer bij zich en inderdaad dat was een AVI, die daardoor niet afspeelt. Tom tipt hem om met VLC die AVI te converteren naar een MP4.
Helaas is de laptop van Loes niet direct bereidwillig om herkend te worden door de afspeeltafel, en zullen we het vanavond toch moeten doen met de mediaplayer. Later op de avond heeft Tom de laptop toch zover weten te krijgen dat er beelden worden overgestuurd naar de projector.

Legpuzzel
André opent zijn onderwerp van de avond met de vraag “Montage, wat doe je dan eigenlijk …….” Het lijkt wat hem betreft op een legpuzzel, je moet het doen met de stukjes die je hebt. Al is bij montage niet duidelijk waar je moet beginnen …. er zijn immers geen legpuzzelstukjes met een recht kantje! Heb je dan een leidraad aan een vooraf uitgewerkt script, dat geldt zeker niet voor iedereen. Zo ook voor André waarbij hij zijn “Polaroid” als voorbeeld uit 1988 draait. Bij die 3^e film van hem, overgezet vanuit super-8, had hij wel een half A4-tje maar meer ook niet. Bij die zwart-wit beelden zien we Guus in z’n jongere jaren door de Monsterse duinen struinen als een bedreiging voor de jonge fotograaf, die worstelt met zijn haperende kleinbeeldcamera. De underground muziek versterkt dat effect nog eens extra. Weliswaar lukt ‘m dat wel in de museumtuin van Booymans. Maar daarna moet de celluloidfilm het ontgelden, als hij in zijn goedheid de weggewaaide hoed van Guus terug geeft. Dat gaat zonder slag of stoot, en dat is voor Maarten nogal ongeloofwaardig. Tegelijk riep dat bij hem ook wel andere herinneringen op aan het duingebied!
Na al die pogingen gaat de jonge fotograaf over op een kant en klaar systeem, de Polaroid camera. Alleen, nu is zijn gewilde foto object niet meer te vinden, en die lijkt vervangen door een jonge vrouw op een bankje!

De jury gaf André met deze film het predicaat “onbegrepen”. Ook Tom worstelt met de rode draad, vooral omdat in die tijd ook de “vieze mannetjes van Koot & Bie” de media verrijkten met hun visie. Los van de jury oppert André de vraag of je een droom altijd duidelijk moet maken aan de kijker, of kun je dat beter in het midden laten? Immers de kijker geeft zelf invulling aan wat er voorgeschoteld wordt.

Kerkveiling
Martin heeft bij zijn opdracht om een film te laten zien, gekozen voor een “Eiffel wandeling”. Hij geeft ons wel een disclaimer mee over het hoge Roomse gehalte….. Zonder vooropgezet plan is er verfilmd wat de pastoor-Steenvoorde groep tijdens hun wandeltocht overkomt. Die soms wat lacherig overkomt, maar ons tegelijk ook serieuze momenten laat meebeleven. Natuurlijk is het voor alle deelnemers een leuke herinnering aan die belevenis, maar 20 minuten is voor een buitenstaander nogal verwarrend.

Na de pauze praten we nog even na over de “Eiffelsteig”. Wat wil de maker ons vertellen. Ging het om de grappen en grollen, terwijl er veel serieuze momenten langskomen (de man met de hamer en het doop ceremonieel). André en Henk zijn het er over eens, dat je met een keuze voor één van die twee items je een heel andere film kunt krijgen. De geloofwaardigheid hangt af van wat de kijker ziet en zichzelf daarbij voorstelt.
Dat is niet de bedoeling van Martin, maar ondertussen heeft hij ons wel bijgebracht dat je met een kavel bij een kerkveiling een plein kunt bouwen!

Coupe (Molenwiek)
Dat is de tweede film die André als voorbeeld heeft meegenomen. De belevenis van een jongen die voor het eerst alleen naar de kapper moet, en naast dat ongewisse overkomt de kapper ook nog een Maassluis rampscenario. Die documentaire wending roept wel discussie op. Henk waagt zich niet aan dergelijke mixen, omdat er tegelijk een stijlbreuk optreedt in de sfeer van de film. Op het laatst komt de (oudere) jongeman wel weer terug na zijn flashback, maar toch overheerst de breuk.
De zwart-wit / kleurwisseling roept ook wat ongemak op. Maarten ziet de geïnterviewde molenaarszoon liever niet, maar komt dat alleen door de rode kleur van de bank waarop hij onderuitgezakt “hangt”? Wel een mooi tijdsbeeld, het ontbreekt nog maar net aan een dikke sigaar in zijn mond. De kapper daarentegen zie je echt als slachtoffer die letterlijk gebukt gaat onder het drama. Maar die is ook direct betrokkene, in tegenstelling tot de molenaarszoon. Hij lijkt vooral zijn vader te verdedigen en dat doet afbreuk aan zijn inbreng bij het verhaal.

Zijdelings blijkt dat dit drama volgens Guus ook een rol heeft gespeeld bij een clubfilm “De Diamant”. Ook toen werd je al ge-“fake”-d doordat het hand schudden van de molenaar werd vervangen door een andere hand.

Na een applaus voor de inbreng van André besluiten we de zaak op te ruimen en aan de bar de discussie en anekdotes voort te zetten.

Tot 22 november
Rien van der Vlist.